- Anasayfa
- Blog Detay
Narsistlik düşünülenin tersine her insanda var olan ve olması aslında iyi olan bir duygudur. Bireyin kendini sevme, beğenmesidir.
Tabi ki her şeyde olduğu gibi bireyin bu kendini beğenme ve kendini önemseme duygusunun fazlası da beraberinde psikolojik sorunları getirmektedir. Bu duygu kişide fazlalaştıkça empati kuramamaya neden olmaktadır. Benmerkezci davranışlar sergileyen birey çevresindekilerin duygu ve isteklerini önemsemez.Etrafındakilerin hayatlarını olumsuz etkiler. Kişinin kendini çok önemli, herkesten üstün, harika ve eşi benzeri bulunmayan birisiymiş gibi hissetmesiyle patolojik bir hal alır. Bu duruma narsist kişilik bozukluğu denilmektedir. Bu psikolojik bir rahatsızlıktır ve zor bir süreç olsa da tedavisi mümkündür.
0-6 yaş çağındaki çocukların aile iletişimleri tüm hayatlarını, karakterini etkilediği gibi narsist kişilik geliştirmelerinde de etkilidir. Ebeveynler çocuklarının en iyisi, en başarılısı veya en zekisi olmasını istedikleri için baskılarlar. Bu şekilde büyüyen çocuklar potansiyellerine ulaşamazlar, kendi kararlarını veremezler. Çocuğun aşırı abartmalar ve pohpohlamalar ile büyümesi aşırı bir öz benlik duygusuna sahip olmasına neden olur.
Narsistlerde kişiliklerine bakılırsa, aşırı bir değersizlik duygusunun olduğu fark edilecektir. Bu duygudan kaçmak için devamlı kendini yücelten olaylar içerisinde yer alarak diğer bireyleri küçük görürler. Ancak bu bireyler malesef bütün bu olayların ve sürecin farkında değillerdir.
Behary’in klinik çalışmalarına göre narsisizmin üç farklı çocuk-ebeveyn ilişkisinden kaynaklanmaktadır.
- Yalnız ve Yoksun Bırakılmış Çocuk
Çocuğa verilen koşullu sevgiden kaynaklanan durumlarda, çocuk ailesinden alacağı sınırlı sevgi ve ilgiyi hak etmek için ve başarısızlık karşısında alaydan yada utançtan kaçınmak için ailesinin sözünü iki etmeyip, itaatkâr olacaktır. Bunun sonucunda oluşan duygusal yoksunluk ile Benim kimseye ihtiyacım yok, kimseye güvenmemeliyim. Sana gününü gösteririm ben. gibi tutumlar çocuğun yetişkinlik döneminde de devam edebilir.
- Şımartılmış Çocuk
Çocukluk döneminde şımartılan, ev ortamında sınırların, kuralların olmadığı veya sınırların aşılması durumunda herhangi bir sonucun olmaması, ileriki hayatında rahatsızlık hissini nasıl yöneteceğini yeterince bilememesi söz konusu olabilir. Bu bireyler kendi sınırlarını koymak ve başkalarının sınırlarına saygı duyma konusunda sıkıntı çekerler.
- Bağımlı Çocuk
Ebeveynin çocuğunun sıkıntı çekmemesi için çok fazla müdahalede bulunduğu ve çocuğun yetersizlik hissiyle herhangi bir engellenme, küçük düşme veya hatalı olma ihtimaline karşın tüm ihtiyaçlarını ve sorumluluklarını başkalarının karşılaması gerektiği düşüncesine kapılması söz konusu olabilir. Bu şekilde yetişen çocuklar ilişkilerinde ve hayatlarında bağımlılığa daha yatkın olabilirler.